SEVGİ MUCİZESİ

       Anneni, babanı, kardeşini seversin. Arkadaşlarını, kedileri, köpekleri, denizleri seversin...

       Benim annem, çiçekleri çok sever. Balkonumuz bahçe gibi çeşit çeşit çiçeklerle doludur.

Bir gün annem, işi nedeniyle iki haftalık iş gezisine çıkacaktı. Benden de çiçeklerine bakmamı istedi. Bana, 

-Kızım, ben sana güveniyorum. Hangi çiçeği ne kadar sulaman gerektiğini de yazacağım, dedi.

  Annem yokken çiçekleri ile düzenli olarak ilgilenmeye çalışıyordum. Ancak, bir hafta sonra balkonun köşesindeki bir çiçeğin kurumaya başladığını fark ettim. Nasıl unutmuştum onu sulamayı?
Çok endişelendim, annem de çok üzülecekti. Bu yüzden, o çiçeği odama aldım. Düzenli suladım, yapraklarını okşadım ve fırsat buldukça onunla konuştum. Canlanmaya başlıyordu.

  Eve dönünce annem, çiçeklerine teker teker baktı. Mutlu görünüyordu.Bana döndü. 

-Tüm çiçeklere çok güzel bakmışsın, teşekkür ederim kızım. Bu çiçeğim de pek gelişmiyordu. Sen bakınca canlandı, dedi bana çiçeğimi göstererek. Çok şaşırdım.

-Ama... Ben onu sulamadığım için kurudu sanmıştım, dedim. Sonra da ona olanları anlattım. Gülerek dedi ki,

-İşte kızım, bu sevgi mucizesi. Bu çiçeklerin bile sevgiye ihtiyaçları var. Diğer tüm varlıklar gibi.

  Ailem beni sevince, mutlu oluyorum. Mutlu olunca da, iyi ve başarılı bir birey olarak büyüyorum. Kimsesiz çocukları düşünüyorum da, ya onlar nasıl büyüyorlar? Yetişkinler bütün çocukları sevgiyle büyütseler, bence hiçbir insan kötü olmaz.

Dünyadaki her şeye insanlar hakim. Keşke tüm varlıklara, nimetlere, yani her şeye sevgiyle yaklaşsalar. O zaman insanlar mutlu olur, Dünyada barış, huzur olur. 

      Sevgi ne kadar önemli bir şeymiş meğer, ne harika bir şey.