ATAMIZIN ÇOCUKLARIYIZ

 

       

             Sevgili Atam,

        Ben senin çocuğunun atam. Tıpkı Afet İnan, Sabiha Gökçen gibi. Annem de senin çocuğun atam. Değil mi ki, üniversite okumuş, meslek sahibi olmuş; o da senin çocuğun atam. Kimsesiz veya yoksul kız çocuklarını evlat edindin. Onları eğittin, bilim insanı yaptın. Bunu bize örnek olmak için yaptın; kızlar da eğitim alıp meslek sahibi olmalılar dedin. Ben senin çocuğunum; çalışacağım, üreteceğim.

        

         Amerika Birleşik Devletleri, Finlandiya ve Norveç’ten sonra 1934 yılında Türk kadını da seçme ve seçilme hakkına sahip oldu. Ben, İtalyan, Fransız ve İngiliz kadınından öndeyim atam. Hep de  önde olmak için gayret edeceğim.

    Ana dilimizin güzelliklerini gösterdin bize. Karışık ve anadilimize uygun olmayan Araf harflerinden kurtardın bizi. Türk Dil Kurumu’nu kurdurdun. Günlük hayatımızda ve eğitimde anadilimizi kullanma olanağı sağladın. Bilim ve aydınlık yolu gösterdin bize. Üniversiteler kurdun. Üç binden fazla kitap okudun, okuyun dedin bize. Sanat sevginle de örnek oldun bize.  Tiyatrocular, müzisyenler, yazarlar yetiştirdi Türk halkı.  ‘Ben sporcunun zeki, çevik ve ahlaklısını severim’ dedin.

       Şimdi senin çocuklarına düşen de senin  açtığın bu yolda ilerlemeye devam etmektir.  Ahlaklı, zeki sporcular, bilim insanları, sanatçılar olacağız. Her bir evladın güzün açan kasım patları gibi açacağız ülkenin dört bir köşesinde.